Ψήφος στη Γυναίκα

 

γράφει η Ελευθερία Σκορδίλη

 

8 Μαρτίου. Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Εορτάζεται ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. Είναι μια ημέρα που υπενθυμίζει στις γυναίκες το πόσο δυνατές είναι, πόσο δυνατές μπορούν να γίνουν. Είναι μια ημέρα που δε δόθηκε, μα διεκδικήθηκε. Είναι η ημέρα – ανάμεσα στις άλλες 364 – που υπενθυμίζει στον καθένα πόσο δρόμο διένυσαν, μα και πόσο έχουν ακόμα να διανύσουν.

Ωστόσο, οι έμφυλες ανισότητες εξακολουθούν να υπάρχουν. Είναι βαθειά ριζωμένες στη κοινωνία μας, την κοινωνία στην οποία μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, στην κοινωνία στην οποία μεγαλώσαμε. Ακόμη και τα αυτονόητα – αν δεν διεκδικούνται ακόμα – δεν είναι τόσα τα χρόνια που έχουν περάσει απ’ όταν διεκδικήθηκαν, μέσα από πολλές διαμαρτυρίες και αγώνες δεκαετιών.

Ποια είναι τα αυτονόητα; Ανάμεσα σε πολλά άλλα, τα ίσα πολιτικά δικαιώματα ανάμεσα στα δύο φύλα, κάτι που εύκολα διαπιστώνεται πως δεν ήταν και πολύ διαδεδομένη άποψη απ’ το πρώτο Σύνταγμα, στο άρθρο 3, το 1844, το οποίο ορίζει «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» , αλλά και από εφημερίδες της εποχής. Έως τα μέσα της δεκαετίας του ’20 μάλιστα, ήταν δεδομένο ότι μόνον οι άνδρες είχαν δικαίωμα ψήφου κάτι που φυσικά άλλαξε μέσα από πολλούς αγώνες και διαμαρτυρίες.

Μόλις πριν από 92 χρόνια καταχωρείτε το δικαίωμα εκλέγειν στον γυναικείο πληθυσμό της Ελλάδας, στις 5 Φεβρουαρίου του 1930, χωρίς αυτό ωστόσο να είναι καθολικό. Αφορούσε όσες είχαν κλείσει το 30 έτος της ζωής τους και διέθεταν τουλάχιστον απολυτήριο δημοτικού. Έτσι στις δημοτικές εκλογές της 11^ης Φεβρουαρίου του 1934, οι 439 από τις 2.655 εγγεγραμμένες Ελληνίδες πρόβηκαν στις κάλπες. 22 χρόνια μετά, με το νόμο 2159, στις 28 Μαΐου του 1952, θεσπίζεται η πλήρης καταχώρηση των γυναικείων πολιτικών δικαιωμάτων (εκλέγειν και εκλέγεσθαι), ενώ τελικά οι πρώτες βουλευτικές εκλογές στις οποίες οι γυναίκες συμμετέχουν με τις ψήφους τους είναι στις 19 Φεβρουαρίου του 1956.

Σχετίζεται όμως το δικαίωμα ψήφου των γυναικών, με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας; Απόλυτα. Η ημέρα της γυναίκας δεν είναι μόνο μια μέρα ανάμεσα στις άλλες, αλλά αυτή που είναι εκεί να μας θυμίζει τις ιστορίες που δεν μας είπε το σχολείο. Αυτά που θεωρούμε σήμερα αυτονόητα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάποτε δεν ήταν. Μέρες σαν την 8^η Μαρτίου, βρίσκονται για να θυμίζουν σε όλους μας πως ακόμη και τα αυτονόητα πρέπει να τα διεκδικήσεις για να τα έχεις.  Να θυμίζουν στην κάθε γυναίκα εκεί έξω πως δεν είναι μόνη. Πως ακόμη κι αν η κοινωνία την έχει κάνει να το πιστεύει αυτό ΌΧΙ δεν είναι μόνη! Όλες μας τόσο μοναδικές και τόσο ίδιες. Είμαστε γυναίκες και διεκδικούμε τα αυτονόητα.

Υ.Γ. Προς κάθε γυναίκα και κορίτσι και παιδί που το διαβάζει αυτό: Είσαι μοναδική και αξίζεις ακριβώς για αυτό που είσαι!

 Μην αφήσεις κανέναν να σου πει το αντίθετο.