Είναι σαν οι νέοι να ψάχνουμε ακόμα ένα συμπλήρωμα και κάπου να σταθούμε, αφού
όταν ερωτευόμαστε, ανθίζει μέσα μας το αίσθημα τόσο έντονα, τόσο αυθεντικά, τόσο
απερίσκεπτα μα συνεσταλμένα ταυτόχρονα. Εμείς οι νέοι είμαστε πολύ ψυχικά όντα
και εφόσον ο έρωτας αποτελεί κάτι πρώιμο σε εμάς, ένα χάπι στην μορφή τραγουδιών
και ποίησης στο οποίο δεν έχουμε χτίσει ανοσία ακόμα, αγαπάμε αληθινά και
αφιλοκερδώς. Τουλάχιστον επίγεια μιλώντας, στους νέους δεν υπάρχουν οικονομικά ή
κοινωνικά συμφέροντα (σε φυσιολογικές δυτικές καταστάσεις) και έτσι ότι ζούμε το
ζούμε όπως πρέπει πρωταρχικά να το ζήσουμε.
Η εφηβεία είναι δύσκολη ως στάση
μυαλού και ζωής, αλλά ο έρωτας της προκαλεί, σαν μαγεία, τόση δημιουργικότητα,
θαυμασμό προς τον άλλον και ανάγκη για θαυμασμό από τον άλλον! Και φυσικά, όταν
ερωτευόμαστε, δεν είναι στο χέρι μας... δεν το ελέγχουμε αλλά ταξιδεύουμε, με το
"κύμα", με τη μουσική και την εκπλήρωση της ανάγκης να αγαπιόμαστε ολοκληρωτικά.
Πολλοί λαοί αντιλαμβάνονται τον έρωτα ως κάτι θεϊκό και ανώτερο από την
ανθρώπινη φύση. Σίγουρα είναι κάτι δυσανάγνωστο και ξεπερνάει την απλή αντίληψη,
τους παγιδεύει όλους, κάθε μηδενιστή και κάθε ρομαντικό, κάθε πλούσιο και κάθε
φτωχό, κάθε υπερόπτη επιστήμονα και κάθε ευαίσθητη ψυχή… "Να μ'αγαπάς λοιπόν όσο
μπορείς" για κάθε έφηβο, που μπορεί να ζήσει το απόλυτο συναίσθημα, στην πιο
στοιχειώδη του μορφή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου