Νικολέττα Τσακίρη
Φώναξε το όνομα μου και τότε θα αρχίσω να υπάρχω
θα υπάρχω όπως με θες.
Για’σενα ξεδιάλυνα το μονοπάτι στο δάσος της καρδιάς μου
Για’σενα τη ζωή ποθώ
Μα τη ανόητη που σε έπλασα σαν ποίημα
Τη ανόητη που άρχισα να ζω.
Ανόητη ας είμαι αρκεί να είμαι για σένα.
Για σένα θέλω μόνο να πονώ
Πόνεσε με λοιπόν για άλλη μια φορά με ένα γλυκό σου αντίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου