Η τέχνη ό,τι είδους κι αν είναι αποτελεί τον πολιτισμό και την κουλτούρα κάθε λαού. Συνεπώς είναι απαραίτητο οι νέοι να γνωρίζουν για αυτήν. Συνήθως συνδέεται άμεσα με την ιστορία και τις επιστήμες, είναι μια φιλοσοφία (του λαού) και την συναντάμε σε καθημερινή βάση από τα πιο απλά έως τα πιο σύνθετα παραδείγματα. Η τέχνη μπορεί να ενσωματωθεί στα σχολεία με ποικίλους τρόπους. Αρχικά μέσω σεμιναρίων από ειδικούς ή με την δημιουργία θεματικών εβδομάδων, καθώς με αυτόν τον τρόπο προβάλλεται η κάθε τέχνη λεπτομερώς τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά. Μέσω προγραμματισμένων ξεναγήσεων σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, με την παρακολούθηση παραστάσεων σε θέατρα αλλά και με οργανωμένες εκδρομές είτε σε διάφορες πόλεις της χώρας είτε του εξωτερικού, διευρύνοντας με αυτόν τον τρόπο περαιτέρω τις γνώσεις μας. Αλλος ένας τρόπος θα ήταν η δημιουργία καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στα σχολεία ή ακόμη και η συμμετοχή σε πανελλήνιους αγώνες καλλιτεχνικών γνώσεων. Για να υλοποιηθούν όμως πρώτα όλα αυτά θα πρέπει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές ώστε να αναβαθμιστεί ο τρόπος που προβάλλεται η τέχνη στα σχολεία. Αντί, λοιπόν να αποκόβουμε σκόπιμα κάθε είδους τέχνη από τα σχολεία, θα μπορούσαμε να ενσωματώσουμε την τέχνη ως αυτοτελές μάθημα , έχοντας έτσι αναλυτικότερη πληροφόρηση ώστε να εμβαθύνουμε τις γνώσεις μας, αλλά και περισσότερο χρόνο ώστε να τις αξιοποιήσουμε. Επιπλέον χάρη στην ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας θα μπορούσε το μάθημα να γίνετε με διαδραστικές μεθόδους, άρα πιο προσιτό για τους νέους. Επιπρόσθετα με αυτόν τον τρόπο το εκπαιδευτικό σύστημα θα στήριζεκαι θα βοηθούσε τους νέους που έχουν ως στόχο να επαγγέλλονται ως καλλιτέχνες και δεν θα τους απέρριπτε, αναγκάζοντάς τους να στραφούν σε ιδιωτικές ερασιτεχνικές σχολές ώστε να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες με δικές τους δαπάνες, ενώ ταυτόχρονα παλεύουν να τα βγάλουν πέρα και με τις σχολικές τους υποχρεώσεις μέχρι να αποδεσμευτούν από αυτές.
Σταδιακά οι νέοι που θέλουν να γίνουν καλλιτέχνες αποκτούν σκέψεις και αβεβαιότητες για το μέλλον. «Αναγκαίο κακό» αποτελούν τα συνήθη ερωτήματα που τους προκαλούνται, δηλαδή οι διάφορες σκέψεις για την μελλοντική ζωή , την καριέρα , την επιτυχία , την ανησυχία για τυχόν εμπόδια που θα κλιθεί να αντιμετωπίσει ο νέος, το αίσθημα της αβεβαιότητας εάν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του μέχρι το τέλος, η ανησυχία για τον ανταγωνισμό που θα αντιμετωπίσει στην πορεία της καριέρας του αλλά και οι αποφάσεις που θα πρέπει να λάβει. Παράλληλα ο νέος προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις σχολικές και στις εξωσχολικές του υποχρεώσεις, οι οποίες αποτελούν το κλειδί της καλλιτεχνικής του πορείας. Εχει ένα πολυάσχολο πρόγραμμα που πρέπει να βγάλει εις πέρας μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, γεγονός που καθιστά την δουλειά και την προσωπική του ζωή δυσκολότερη. Συνεπώς για να τα καταφέρει ο νέος θα πρέπει να πνίγει συνεχώς τα αισθήματά του και ίσως υπάρξουν στιγμές που θα χάσει τον εαυτό του ή θα αισθανθεί ότι δεν είναι ικανός να τα καταφέρει γιατί δεν έχει τα προσόντα, δεν είναι ψυχολογικά έτοιμος κ.λπ.Εν κατακλείδι το σχολείο έχει υποχρέωση να προβάλει τις τέχνες, να στοχεύει στην ουσιαστική γνώση των νέων και να υποστηρίζει μελλοντικούς καλλιτέχνες ψυχολογικά, χωρίς να τους αναγκάζει να υποστούν οικονομικές δαπάνες και πάνω από όλα ΠΡΑΚΤΙΚΑ. Είναι καιρός να μην μένουμε μόνο στα λόγια αλλά να περνάμε και στις πράξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου