Εκατό χρόνια μοναξιάς

γράφει η Μύριαμ Ελ Τζαμπάν, Β Λυκείου 

Στο μυθιστόρημά του «100 Χρόνια Μοναξιά», ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες μέσα από την καταπληκτική γραφή του, μας κερδίζει από την πρώτη κιόλας πρόταση!

Αφηγείται την ιστορία της οικογένειας των Μπουενδία και της φανταστικής πόλης στην οποία ζούσε, το Μακόντο. Η αφήγηση εκτείνεται σε ένα χρονικό διάστημα περίπου εκατό χρόνων και περιγράφει τη ζωή επτά γενεών.

Χάρη στο μεγάλο ιστορικό πλαίσιο όπου κινείται το μυθιστόρημα, ο συγγραφέας έχει τη δυνατότητα μέσα από την εξέλιξη των μελών της οικογένειας, αλλά και της πόλης στην οποία ζουν να πει την ιστορία ολόκληρου του κόσμου. Αγγίζει πολλά και διαφορετικά θέματα, τα οποία συνέχονται από την ικανότητα του συγγραφέα να ενώνει με ρεαλιστικό τρόπο πράγματα μυθικά και παράδοξα. Ο Μάρκες γράφει για τον έρωτα, τη νιότη, τα γηρατειά, την πολιτική, τον πόλεμο, τις ανθρώπινες σχέσεις, μα κυρίως γράφει για τη μοναξιά. Αποτυπώνει τη μοναξιά στις πολλές εκφάνσεις της, όπως τη μοναξιά της εξουσίας, τη μοναξιά στις ρηχές σχέσεις ή στις οικογενειακές, τη μοναξιά των μεγάλων σε ηλικία και αυτή των μικρών. Αν και το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται σε φανταστικό πλαίσιο, τα θέματα για τα οποία γράφει ο Μάρκες εμπνευσμένος από την ιστορία της πατρίδας του, της Κολομβίας, είναι βγαλμένα από την πραγματικότητα.

Πολλές είναι οι φορές που ο αναγνώστης θα γελάσει σκυμμένος πάνω από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, γενικά, όμως, πρόκειται για ένα έργο το οποίο προκαλεί πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Στο συνονθύλευμα από πρόσωπα, ρεαλιστικά και φανταστικά γεγονότα, απρόσμενες εξελίξεις στις σχέσεις των ηρώων, μπορούμε να νιώσουμε χαρά, λύπη, νοσταλγία, θαυμασμό και πολλά ακόμη. Βλέπουμε το γενεαλογικό δέντρο των Μπουενδία να μεγαλώνει πριν πάψει να υπάρχει οριστικά και γινόμαστε παρατηρητές ενός ολόκληρου κόσμου, του κόσμου μας.