Είμαστε ικανοί να ελέγξουμε τα πάντα;

Γράφει η Ιωάννα Σπίγγου

Είμαστε αλήθεια ικανοί να ελέγξουμε τα πάντα; Κρύβουμε κάποια μυστική, κρυμμένη δύναμη να προβλέψουμε κάθε πιθανή στιγμή της ζωής μας, κάθε εξέλιξη, κάθε αλλαγή, και να την προσαρμόσουμε στις επιθυμίες μας;

Αρκετοί από εμάς, ζουν καθημερινά με αυτή την υπέρμετρη, αξεπέραστη αγωνία: "Μήπως δεν εχω εξετάσει όλα τα πιθανά σενάρια του κάθε μου μελλοντικού βήματος, ώστε όλα να κυλήσουν ομαλά;"

Ξεχνάμε όμως, κάτι πολύ βασικό.

Δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο.

Η κάθε μας εμπειρία, η κάθε μικρή εξέλιξη ασήμαντων και καθημερινών στιγμών, η κάθε μας επιλογή και οι συνθήκες που βιώνουμε, είναι αποτέλεσμα πολλών διαφορετικών παραγόντων. Άλλωστε, ένας τρόπος υπάρχει για να συμβούν τα πράγματα. Κανείς δεν έχει αποδείξει, ότι μπορούμε να επιστρέψουμε, να διαγράψουμε γεγονότα και να τα επαναλάβουμε για να μεταβληθούν..

Εμφανίσθηκε στην Αθήνα, περίπου το 300π.Χ. ως μία νέα φιλοσοφική σχολή των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων. Η Στωική Φιλοσοφία (στωικισμός), ιδρύθηκε από τον Ζήνωνα τον Κιτιέα, ο οποίος δίδασκε στην Αθήνα, στην "Ποικίλη Στοά", από όπου πήρε και το όνομα της. Επηρεασμένη από μια παλαιότερη φιλοσοφική σχολή, τους κυνικούς, η Στωική Φιλοσοφία, θεωρεί ως υπέρτατη αρετή, την αποδοχή της φύσης, του κόσμου και της θνητότητας του ανθρώπου, όπως είναι. Ο άνθρωπος, συμμετέχει στις πτυχές της ζωής, όμως δεν καταπατά οτιδήποτε για το προσωπικό του συμφέρον, έρχεται σε μία αρμονία με τον ευρύτερο κόσμο και το σύμπαν, και στηριζόμενος στη λογική του, επιβιώνει μέσα σε αυτό. Το έργο του είναι να φροντίζει για το Ηγεμονικό του, δηλαδή την ψυχή του και τον εσωτερικό κόσμο του, και όχι για τα εξωτερικά από αυτόν πράγματα. Αυτά χρειάζεται να τον απασχολούν, αλλά πάντα να τα αντιμετωπίζει με τη λογική.

Αν εκμοντερνιστεί η αντίληψη αυτή, στη σύγχρονη εποχή,  ίσως να υπάρχουν διάφορες πτυχές της που μπορούμε να αναλύσουμε. Βιώνουμε εποχές με συνεχείς αλλαγές, ξαφνικά γεγονότα, αναταραχές παντού οι οποίες ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα πλησιάσουν και τον δικό μας περίγυρο, αν αυτό δεν έχει ήδη συμβεί. Το να αφήσουμε τη μοίρα μας να επιλέξει πράγματα που μπορούμε να αλλάξουμε, πιθανότατα, δεν θα βοηθήσει. Όμως, η υπερβολική αγωνία για την εξέλιξη των γεγονότων, σίγουρα δεν θα οδηγήσει σε μια προσωπική μας ηρεμία. Και η ηρεμία αυτή, εάν θέλουμε να πράττουμε με σύνεση, είναι πολύ σημαντική. Χρειαζόμαστε την ηρεμία, την έχουμε ανάγκη. Ίσως να ήταν ελπιδοφόρα η σκέψη, ότι δεν εξαρτώνται όλα από εμάς, είμαστε θνητοί, και κάθε εξωτερικό παράγοντα, μπορούμε, όχι να τον αγνοήσουμε, αλλά να τον λάβουμε υπ' όψη με τη λογική συνείδηση που διαθέτουμε.

Αλλά κάθε στιγμή που παρατηρούμε κάτι δυσάρεστο, η λύση που μελλοντικά θα ωφελήσει κάθε άνθρωπο που επιβιώνει στον κόσμο, είναι με θάρρος, να προσπαθήσουμε να συμβάλλουμε στην αλλαγή του.