Άστεγοι με κοστούμια..

Γράφει η Ιωάννα Σπίγγου,  Β' Λυκείου 

Ένα φαινόμενο σύγχρονο, οι《άστεγοι με κοστούμια》όπως αποκαλούνται, είναι οι Ιάπωνες εργαζόμενοι,  οι οποίοι δεν προλαβαίνουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους, ύστερα από ένα μεγάλο διάστημα υπηρεσίας, για αυτό και αναγκάζονται να διανυκτερεύσουν στην κοντινότερη πλατεία της περιοχής..
Η ακραία κατάρρευση από τις συνεχόμενες, απάνθρωπης διάρκειας ώρες δουλειάς τους, οδηγεί στην εξουθένωσή τους. Χάνοντας τα τελευταία δρομολόγια, αναγκάζονται να διαμένουν σε στάσεις λεωφορείου, παγκάκια και πεζοδρόμια.
Με μία πρώτη ματιά, συνειδητοποιούμε, ότι η σωματική τους κούραση θα είναι υπερβολική.
Η Ιαπωνία ως μία χώρα με μία τεράστια βιομηχανική βάση και ανάπτυξη, επιλέγει την πολύωρη εργασία των υπαλλήλων, ως προτεραιότητα, εις βάρος των ανθρώπινων ικανοτήτων τους, οι οποίες αναπόφευκτα, δεν είναι απέραντες. Υπάρχει μία τεράστια αντίθεση, ανάμεσα στην υψηλή τεχνολογία που κατακλύζει τη χώρα αυτή, και στον ανθρωπισμό της, αφού άνθρωποι που μέλημά τους είναι να προσφέρουν, υφίστανται αυτή την καταπίεση και η ζωή τους εντάσσεται σε ενα περιορισμένο πλαίσιο.
Πέρα όμως από τη σωματική κούραση και τις συνθήκες αυτές, είναι αναγκαίο να αναρωτηθούμε για τις ψυχολογικές συνέπειες και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων αυτών.
Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι, κάποιος να περιμένει μία ολόκληρη εβδομάδα για να δει τους δικούς του ανθρώπους;
Να μην ανταμείβεται καθόλου για την προσπάθεια που καταβάλλει, αλλά να υποτιμάται;
Να κρυώνει και να θυσιάζει καθημερινά, τις κυρίαρχες ανθρώπινες ανάγκες του;

Η Ιαπωνία, ως χώρα, επιλέγει να θυσιάσει τους ανθρώπους που ζουν σε αυτή, και την ακεραιότητα τους, στο βωμό της οικονομίας, μιας οικονομίας,  που παράγεται από τον άνθρωπο, αλλά δεν επιστρέφει στον άνθρωπο..