«Σκέψου, αμφισβήτησε, τόλμησε!»

γράφει η Ελένη Καρρά, Β Λυκείου

Και έρχεται η στιγμή! Έχουμε φτάσει σε αυτή την πολυπόθητη ηλικία, έχουμε δώσει πανελλήνιες και βρισκόμαστε πλέον στο πανεπιστήμιο. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα! Από τη μια, χαιρόμαστε που ικανοποιήσαμε τον παιδικό μας εαυτό που όλο μας έλεγε «πρέπει να προσπαθήσεις, μην τα παρατάς, πρέπει να σπουδάσεις, έτσι λένε, έτσι κάνουν όλοι». Αυτή την ‘υποχρέωση’ την έχουμε  διεκπεραιώσει! Από την άλλη όμως, σκεφτόμαστε, αν πήραμε την σωστή απόφαση για εμάς, αν επιλέξαμε την κατάλληλη σχολή, γιατί οπωσδήποτε έπρεπε να επιλέξουμε κάποια. Και τι θα έλεγαν οι καθηγητές, οι συμμαθητές, οι συγγενείς μας; Μα, πως θα ξέρω αν έχω επιλέξει την κατάλληλη σχολή για εμένα; Και τι θα συμβεί, αν νομίζω ότι μου αρέσει, αλλά τελικά αλλαξοπιστήσω; Θα είμαι αποτυχημένος αν το αισθανθώ αυτό; Αν την εγκαταλείψω; 

Όλα αυτά τα ερώτημα απασχολούν  τους νέους, οι οποίοι έχουν ολοκληρώσει το πρώτο κεφάλαιο σχετικά με την εκπαίδευση του σχολείου, και τώρα αναζητούν το μέλλον τους στις πανεπιστημιακές σπουδές. Και όταν ξεκινήσουν να φοιτούν στο πανεπιστήμιο και έρθουν σε πρώτη επαφή με το αντικείμενο που επέλεξαν , ίσως πολλοί να αναθεωρήσουν. Πρώτα όμως, πρέπει να υπάρξει μια ουσιώδη αλληλεπίδραση στον τομέα που ο καθένας αποφάσισε να εκπαιδευτεί, με σκοπό την σφαιρική κρίση και διαχείριση του θέματος και έπειτα αν δημιουργηθούν σχετικές αμφιβολίες, να το επεξεργαστούν αναλυτικότερα. Παρόλα αυτά, είναι απόλυτα φυσιολογικό να συνειδητοποιήσεις ότι τελικά κάτι που είχες σχεδιάσει δεν σε αντιπροσωπεύει, δεν σου ταιριάζει, δεν σε καλύπτει. Φυσικά και δεν είναι εφικτό να προκατασκευάζουμε επιτυχημένα όλα μας τα πλάνα! Η ηλικία, άλλωστε, που έχουν κληθεί οι νέοι να αποφασίσουν για την μετέπειτα ακαδημαϊκή πορεία τους, χαρακτηρίζεται κυρίως από πειραματισμούς, αβεβαιότητα και τάση για αμφισβήτηση. Ακόμη, πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι ο άνθρωπος διαρκώς εξελίσσεται και διαφοροποιείται. Συχνά, αλλάζει ακόμη και ο τρόπος  με τον οποίο αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και αξιολογεί τις περιστάσεις. Άραγε πως είναι λοιπόν δυνατό να μην αλλάξουν τα ‘γούστα’ ενός εφήβου, όταν όλα γύρω του μεταβάλλονται ραγδαία; 

 Και να συμβεί αυτό, μην διστάσετε να το παραδεχτείτε, να το παρατηρήστε! Η ανάληψη μιας τόσο τολμηρής απόφασης είναι ,αναμφισβήτητα, δύσκολη και απαιτεί σκέψη, αλλά αξίζει να παραβλέπετε την ανάγκη για αλλαγή, για γνωριμία με κάτι καινούριο, επειδή η αλλαγή μπορεί να τρομοκρατήσει τους γύρω σας, ή να τους απογοητεύσει; Είναι πράγματι, πολύ γενναίο να ξεπεράσετε τους ενδοιασμούς σας, να πράξετε σκεπτόμενοι τη δίκη σας ευημερία, να νικήσετε τα αισθήματα ηττοπάθειας. Αλλά, πρέπει να γνωρίζετε ότι πάντα δίπλα σας θα καραδοκούν  η αμφισβήτηση, η ανησυχία, η αγωνία, ο φόβος, και πάντοτε κάποιος μπορεί να δυσανασχετήσει ή να απογοητευτεί με τις επιλογές σας. 

Μην υποχωρήσετε για την ευτυχία των άλλων, κυνηγήστε με θάρρος τα όνειρα και τους στόχους σας. Εν ανάγκη, αφήστε την κυρία Αναστασία και τον ξάδερφο του κουμπάρου του κυρίου Αντρέα στο γυμναστήριο να συνεχίσουν τις συζητήσεις τους περί αποτυχίας, ξεροκεφαλιάς και ανωριμότητας των νέων. Η αποτροπή και η αποδοκιμασία πρέπει να είναι το κίνητρο σας στη σημερινή κοινωνία!