Τι μας συνέβη στην καραντίνα;
Ήρθε απρόσμενα, έμεινε και αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι στη ζωή
μας. Ξεκίνησε σαν πλάκα 2 βδομάδων και κατέληξε σε εμπειρία 2 χρόνων ̇σχεδόν χωρίς κανείς από εμάς να το
πάρει είδηση. Ο εγκλεισμός που επακολούθησε αμέσως μετά την εξάπλωση του ιού ήταν
για εμάς τους νέους μαθητές μία πρωτόγνωρη εμπειρία, η οποία είχε τόσο καλές
όσο και καταστροφικές επιπτώσεις στην ψυχική μας υγεία.
Όλοι λίγο πολύ ασφυκτιούσαμε σε παρόμοιες καταστάσεις, που
όμως λόγω της απομόνωσης δεν διαθέταμε την ικανότητα να μοιραστούμε, να
συζητήσουμε, να κατανοήσουμε πως δεν είμασταν μόνοι. Αβεβαιότητα για το αύριο,
ψυχρότητα ,αποδιοργάνωση και μοναξιά .Δεν υπήρξε στιγμή η δυνατότητα να ξεχαστούμε
και να ζήσουμε έστω και μέσα από τα προβλήματα των άλλων. Καλώς η κακώς
ηθελημένα ή άθελα μας, αναγκαστήκαμε να έρθουμε αντιμέτωποι με τα δικά μας
βάσανα και με κάθε πτυχή του εαυτού μας. Δεν υπήρξε περιθώριο για να εθελοτυφλήσουμε
περεταίρω .Έπρεπε από δω και στο εξής να δούμε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά.
Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας υπήρξε κλάμα, απόγνωση,
φόβος, μιζέρια .Πολλοί από εμάς δεν νιώσαμε αρκετοί ή πλήρεις. Πλήξαμε και συνειδητοποιήσαμε
πως οι συνεχείς έξοδοι που πλέον στερούμασταν, είχαν σκοπό να μας κάνουν απλά
να ξεχνάμε ή να αποφεύγουμε κάθε άβολη στιγμή.
Παρόλα αυτά ωφελημένοι βγήκαμε αυτοί που αποφασίσαμε να
γνωρίσουμε τον εαυτό μας καλυτέρα και να
του καλύψουμε απωθημένα. Αυτοί που βρήκαμε τις ασχολίες που μας ενδιαφέρουν που
μπορέσαμε να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να επωφεληθούμε από μικρές στιγμές
ευτυχίας εκτιμώντας τα ηλιοβασιλέματα που είδαμε από τα κλειστά μας παράθυρα,
τις βόλτες στα στενά δρομάκια αφού στάλθηκε το μήνυμα στο 13033 τη μουσική και
τα podcasts που
ακούγαμε από τα φθαρμένα ακουστικά μας.
Ήταν μια δύσκολη εμπειρία που όμως αν επαναληφθεί θα μας
βρει αντάξιους αντιπάλους της. Δεν θα φοβόμαστε πια να μείνουμε μόνοι με τους
εαυτούς μας!
Πρίφτη Ελπινίκη Β’ Λυκείου
