Ο σουρεαλισμός της εμφάνισης..

Γράφει η Σπίγγου Ιωάννα, Β' Λυκείου 

Τι κι αν ποτέ δεν είχαμε ένα ιδεώδες, ένα πρότυπο, μια ιδέα, καλοφτιαγμένη, θεωρητικά αψεγάδιαστη, αρεστή; Τι κι αν δεν ορίζαμε πρότυπα, επιλεγμένα, που καθορίζουν τις σκέψεις μας, απορρίπτουν, γελοιοποιούν, καταστρέφουν δίχως αιτία, δίχως σκοπό; 

Τότε, όλα θα ήταν φυσιολογικά. 

Η εμφάνιση είναι, πάντοτε, αυτή που είναι. Δεν αλλάζει, δεν μεταβάλλεται, δεν υπολείπεται, δεν υπερτερεί, δεν είναι υπερβολική, ούτε ελλιπής, είναι αληθινή. Και το μόνο που την περιορίζει και την κάνει να φαντάζει παράξενη, με λάθη, εδώ κι εκεί, με σημεία που δεν μοιάζουν ωραία, που δεν τα βλέπουμε ωραία, είναι η σύγκριση. Η σύγκριση με κάτι θεωρητικά ανώτερο.. που ποτέ, μα ποτέ δεν υπάρχει.. 

Οι σύγχρονες συνήθειες, βοηθούν στην ακραία διάδοση προτύπων στην εμφάνιση. Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με ιδέες για την ιδανική ομορφιά, φωτογραφίες που εκπλήσσουν, σχόλια που προβληματίζουν και μια σημαντική έλλειψη ουσίας, δημιουργούν μια ψευδαίσθηση, μια δύσκολη να ανιχνεύσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό, παράλογη υποσυνείδητη άποψη, ότι όλα περιστρέφονται γύρω από ένα πολύ εξειδικευμένο πρότυπο εξωτερικών χαρακτηριστικών. Γεννιέσαι και εισέρχονται αυθόρμητα στο μυαλό σου, νοοτροπίες γύρω από την προκατάληψη της εμφάνισης, τον σουρεαλισμό της εμφάνισης. 

Μα, που βρίσκεται το νόημα σε όλο αυτό; 

Αρκετοί από εμάς, ίσως να στέκονται μπροστά στον καθρέφτη, βλέποντας έναν εχθρό που επιβάλλεται να αλλάξει. Ίσως να ανοίγουμε συζήτηση, επικριτικού ύφους με τον εαυτό μας, για το πόσο δεν κατάφερε, για άλλη μια φορά, να γίνει υποθετικά τέλειος. Τέλειος, δίχως σημείο που να μοιάζει παράξενο. Παράξενο, με μέτρο σύγκρισης κάτι μη αληθινό, κάτι που απέχει από το γνήσιο, κάτι που δεν είναι ωφέλιμο για την πραγματική ηρεμία, τη χαρά που όλοι μας αναζητούμε. 

Απομονωμένα, όλοι παρατηρούμε και αναλύουμε τις φωτογραφίες των άλλων ανθρώπων, εκείνα τα στοιχεία που μας προκαλούν μια ανασφάλεια, η οποία καταστρέφει έναν, αθροιστικά, πολύτιμο χρόνο. Όμως, ίσως όλοι τελικά, να νιώθουμε το ίδιο. 

"Δεν μου αρέσω.."

"Πρέπει να αλλάξω τα ρούχα μου.. "

"Πρέπει να δένω τα μαλλιά μου αλλιώς.."

"Νιώθω απαίσια.."

"Πώς θα βγω έτσι έξω;"

"Πώς θα με συμπαθήσουν;"

"Πώς θα με αποδεχτούν;"

"Πρέπει να αλλάξω!" 

Όλα αυτά, διαπερνούν τις σκέψεις μας, μπλεγμένα μέσα στα όνειρα μας, μέσα σε ένα σημείο του μυαλού μας που γνωρίζει ολοφάνερα την ουσία, και θολώνουν το τοπίο μπροστά μας. Διαπερνούν το μυαλό μας, χωρίς να μας τρομάζουν, φαντάζουν φυσιολογικά.

Όμως.. τι κι αν σκεφτόμασταν.. 

"Πρέπει να περιοριστώ.."

"Πρέπει να καταπιεστώ.."

"Δεν πρέπει να με αγαπήσω.."

"Πρέπει να γίνω εχθρός μου.."

"Πρέπει να με κρίνω, αδιάκοπα.. "

"Πρέπει να απογοητευτώ χωρίς αιτία.." 

..γιατί, ίσως έτσι να μεταφραζόνται όλες οι σκέψεις, που άθελά μας, θεωρούμε φυσιολογικές.. 

Ο κόσμος, μπορεί να κρίνει, να μιλήσει, να ξεστομίσει, να πληγώσει, να υποθέσει λανθασμένα. Αλλά, όλοι βαδίζουμε σε ένα κοινό μονοπάτι. 

Τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειναι βέβαιο, ότι δεν αποτελούν τον τρόπο να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να διακρίνουμε την ουσία της ζωής μας, και με αυτοπεποίθηση και εσωτερική βεβαιότητα να γνωρίσουμε την αλήθεια μας, να την αποδεχτούμε και να είμαστε έτοιμοι να την προσφέρουμε στους ανθρώπους γύρω μας. Την αλήθεια μας, όχι την περιποιημένη αλήθεια μας, όχι την εξιδανικευμένη, καταπιεσμένη αλήθεια μας. Προβάλλονται διαδοχικά, έμμεσα μηνύματα, που εισέρχονται στις ήδη απαισιόδοξες σκέψεις μας για τα χαρακτηριστικά μας και μεταφέρουν το αίσθημα της μειωμένης αυτοεκτίμησης. Ζούμε σε έναν κόσμο, κυριαρχούμενο από την εμφάνιση. Ο ευρύς τομέας της διαφήμισης, ο διαδεδομένος τρόπος προσέγγισης, τα προϊόντα που παράγονται, συσχετίζονται σε ένα ακραία υψηλό ποσοστό, με την εξωτερική εμφάνιση. 

Όμως, η γνήσια χαρά, οι ουσιαστικοί τρόποι επικοινωνίας, ανταλλαγής ιδεών και συναναστροφής, δεν στηρίζονται στα εξωτερικά στοιχεία, ούτε στην εικόνα ενός ανθρώπου. 

Ίσως κάποτε, να κατορθώσουμε να παρατηρούμε και να αναλύουμε, όχι μία εμφάνιση, αλλά μια ψυχή, μια προσωπικότητα, μια αναλλοίωτη, ξεχωριστή ύπαρξη, που διαθέτει τη δική της, μοναδική ομορφιά. 

Γιατί η πραγματικότητα, αν την παρατηρήσουμε καλύτερα, είναι πανέμορφη. 

Η αλήθεια μας, είναι πάντοτε πανέμορφη!